سرنوشت یک شهروند بازداشت شده‌ی یارسانی اهل سرپل‌ذهاب مبهم است.

براساس گزارش رسیده به آژانس خبررسانی کُردپا، سرنوشت یک شهروند بازداشت‌ شده‌ی یارسانی به نام "فرزاد رستمی" که در اعتراضات اخیر کرمانشاه بازداشت شده، در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

به گفته یک منبع آگاه، این شهروند یارسانی اهل سرپل‌ذهاب یازدهم دی‌ماه در کرمانشاه بازداشت و از سرنوشت وی اطلاع دقیقی در دسترس نمی‌باشد.

این منبع افزود: پیگیری‌های خانواده این شهروند یارسانی برای اطلاع از سرنوشت فرزندشان بدون نتیجه بوده است.

این منبع آگاه در پایان تاکید کرد: نیروهای اطلاعاتی به خانواده این شهروند یارسانی هشدار داده‌اند که از مصاحبه با رسانه‌ها درباره سرنوشت فرزندشان خودداری کنند و در غیراینصورت با برخورد قضایی مواجه خواهند شد.

یک زندانی سیاسی کُرد اهل اشنویه که به بیست سال حبس تعزیری محکوم شده بود، از ایران خارج شد.

براساس گزارش رسیده حاصل عزیزی، زندانی سیاسی کُرد اهل اشنویه از ایران خارج گردید. این زندانی سیاسی کُرد در دادگاه بدوی به بیست و پنج سال حبس تعزیری و پس از نقض حکم در دیوان عالی کشور مجددا در شعبه دوم دادگاه انقلاب ارومیه محاکمه و به بیست سال حبس تعزیری محکوم شده بود.

این زندانی سیاسی می‌گوید: بیست و یکم تیرماه سال ٩٥ توسط نیروهای اطلاعاتی وابسته به اداره اطلاعات سپاه بازداشت و مدت ١٨ ماه در بازداشتگاه بودم و هر روز به بهانه‌ای من را به حفاظت اطلاعات سپاه می‌بردند و مورد بی‌احترامی قرار می‌گرفتم. 

او گفت: نیروهای اطلاعاتی برای گرفتن اعترافات اجباری از من به شکنجه متوسل و در پی شکنجه شدید دچار حمله قلبی شدم که برای درمان فوری به بیمارستان اعزام شدم.

این زندانی سیاسی کُرد که به "معاونت در اقدام مسلحانه و عضویت در حزب دمکرات کردستان ایران به عنوان عنصر اصلی هسته حزب" متهم شده، افزود: بیست و هشتم دی‌ماه سال ٩٥ در شعبه اول دادگاه انقلاب ارومیه محاکمه شدم، و هیچ مدرکی برای صدور حکم برای من وجود نداشت و من نیز هیچ اعترافی نداشتم، ولی الان کُرد بودن خودش حکم اعدام دارد.

وی خاطر نشان کرد: محاکمه‌ی من به ریاست قاضی چابک و مستشاران شیخلو و زینالی بود و قاضی برای صدور حکم به گزارشات اداره اطلاعات سپاه استناد کرد و هدف از این حکم فقط یک پیام بود به مردم روژهلات و حدکا که هر کس به پیشمرگه‌های حدکا محل اسکان و تغذیه بدهد، این تاوانش است.

حاصل عزیزی با اشاره به نقش سپاه پاسداران در روند دادگاهی خود گفت: سپاه پاسداران در روند دادگاهی من دخالت مستقیم داشت و قاضی شیخلو نماینده سپاه و رییس شعبه دو دادگاه انقلاب می‌باشد که در جلسه دادگاهی من مستشار بود و اگر سپاه پاسداران دخالت نداشت، بدون هیچ مدرکی حکم ٢٥ سال حبس برای من صادر نمی‌شد.

این زندانی سیاسی کُرد درباره دلیل خروج از ایران تصریح کرد: حکم ٢٥ سال حبس تعزیری برای من صادر شد، بدون اینکه هیچ تاوانی داشته باشم، من به حکم صادره اعتراض و پرونده من به شعبه ٤٧ دیوان عالی کشور ارجاع داده شد و پس از هشت ماه بررسی پرونده، دیوان عالی کشور کارشناس و نیروهای اطلاعاتی را برای بررسی منطقه و چگونگی روی دادن درگیری به اشنویه اعزام کرد و پس از تحقیقات، دیوان عالی کشور حکم را نقض کرد و در دادنامه ذکر کرده بود که از کلیه اتهامات تبرئه می‌باشم و دیوان عالی کشور برای آزادی من قرار وثیقه ٢٠٠ میلون تومانی را صادر کرد و با تودیع وثیقه آزاد و پس از یکماه آزادی در تاریخ پنجم دی‌ماه سال ٩٦ بدون اینکه در جلسه دادگاه حضور داشته باشم، در شعبه دو دادگاه انقلاب ارومیه به ٢٠ سال حبس تعزیری محکوم شدم و حکم جلب برای من صادر گردید که در صورت بازداشت باید تا آخر عمرم به زندان می‌رفتم و معلوم نبود چه پرونده‌سازی‌های دیگری برای من می‌کردند.

“This is the last day of my life,” Saeed says in Turkish, leaning against a wall. “I want to leave this world. I leave this video for those who know me and I want them to forgive me.” 

Then he bursts into tears and asks his parents for forgiveness too

Saeed was 19. In mid-March, after posting a video on his Instagram page — in which he said the words above — he climbed up on a half-finished building in Shariati Square in the city of Ardabil and jumped. A video of the suicide recorded by passersby show him pulling back before jumping a few moments later

But he is not the only teenager who decided to commit suicide in public in the last month. On February 28, it was reported that two teenage girls in Tabriz had attempted suicide. Both 17, they jumped off a pedestrian bridge. A day later, a 15-year old girl in Zanjan threw herself off a bridge. All three girls lived, but the fact that they attempted to take their lives — and in a very public manner — reveals a disturbing trend

“Suicides in public are meant to send a message — a message of protest and a cry for attention,” Dr. Rabe’e Movahed, a Tehran psychiatrist, told IranWire. “We must find out what they were protesting against. What makes them want to throw away everything and sacrifice their own lives

Physical, social and, of course, emotional changes are usually the primary factors in developing depression among teenagers, which Movahed describes as “very prevalent.” According to her, in Iran, one teenage in five suffers from depression

“Without a doubt, often the families play an important role as well,” Movahed said. “They push their children to come on top in competitions with their relatives and neighbors, but they pay no attention to the abilities of their children. This imbues the teenager with anxiety and this anxiety leads to frustration, isolation and depression

Symptoms of Depression

Dr. Movahed said that the families must pay attention to their teenage children and look for symptoms of depression. And if they believe their children are depressed, they must try to get them to see a psychologist. “A depressed teenager is melancholic for no good reason and infuriated easily. Many complain of physical pains like headaches and stomach aches. They feel that nobody cares about them and everybody ignores them. They fail at school, do not talk much and show no self-confidence.” She added that other factors contributed to depression among teenagers, such as a family’s financial difficulties, parents divorcing or the death of a close relative

I spoke to Maryam, whose 18-year-old son Ali committed suicide in 2007. “The pain of losing a child is excruciating enough,” she said. “But it is more excruciating if your child does it by his own free will. It means that the world that you created for him was so dark and hopeless that he decided to leave it behind

Ali fell into depression when he was 13 because of family problems. “After we divorced, my son became depressed,” Maryam said. She put him under the care of a psychiatrist. “He started to feel much better until he entered military service. Before he joined the military, I asked the doctor whether it would be all right for Ali to do. ‘Yes,’ he said. ‘Ali is very isolated. Serving in the military will help him to socialize

But he never finished his service. Out on leave one day,  Ali went to a park in his father’s neighborhood, took some pills and laid down under a tree to die. “Do you know how a mother whose child has committed suicide feels?” Maryam said to me. “It is like my heart is burning all the time

But Dr Movahed suggests Ali’s doctor did not necessarily give the correct advice. “The conditions of a conscript can aggravate depression because they are separated from their families and they have to deal with the strict discipline in the barracks,” she said. “Similar things happen to students who live in dormitories. Being away from their families and a different environment can make depression worse

M.A., a sociologist in Tehran who wanted to remain anonymous for reasons of safety, also pointed to depression as a root cause of most suicides — and more often than not, this depression is spurred on by financial difficulties. “Statistics show that the age of suicide in Iran has fallen, but older people are usually more successful in their attempts. Unemployment or failure to find the right job, class inequality and envy are also contributing factors

“I am not a bum!”

Mohammad is a firefighter. A few months ago, he helped save a young man who attempted to jump from the seventh story of a building in western Tehran. The young man’s words are still with him.“He was maybe 24 or 25,” Mohammad said. “He was shouting, ‘I swear to God, I am tired of it. I am not a bum. There is no job to be had!’ Apparently he had lost his job a few months earlier and that day he and his father had gotten into an argument over work. I believe his father had called him a ‘bum.’ I remember his tears made my cry

The sociologist M.A. said the financial divide between classes is a big part of the economic struggles that lead to teenage depression. “A teenager constantly compares his situation with others,” he said, “and when he sees that his friend has things to play with or a car that he himself cannot afford, he loses self-confidence and gets into depression. Besides this, many parents compare their children with others and tell them: ‘look, that guy gets better grades or this one behaves so well.’ Such comparisons make the teenager feel less competent than [his peers] and he becomes frustrated. A teenager lacks the maturity of a middle-aged person and lack of experience makes him more vulnerable

Shayan, who is now 20, attempted suicide when he was 15. “I took pills,” he told me. “I took 20 or 30 pills of every kind that I could find. My grades were awful and my father took away my laptop and my mobile. And I wanted to show them.” But his family found him in time. “The pill bottles were there,” he said. “In fact I wanted to spite them. I was not really aware that what I was doing was such a dangerous thing

Shayan’s parent took him to Loghman Hospital, where doctors pumped his stomach and saved him. Now he is sorry for what he did. “More than anything else I remember that day for the black liquid that they force-fed me and for the tears in my parents’ eyes,” he said. “It was a childish thing to do. My parents aged 10 years on that day

For some time after the incident, Shayan saw a psychiatrist. In group therapy sessions, he talked to people like himself who had attempted suicide. “I think there are many like me who attempted suicide to show spite,” Shayan said. “But then sometimes things get out of hand and become serious

در ادامه اعتراض‌ها به وضعیت آتنا دائمی و گلرخ ایرایی دو فعال حقوق بشر و زنان در زندان شهرری، چهار کارشناس سازمان ملل نوشته‌‌اند که تلاش آن‌ها برای گفت‌وگو با مقامات ایران درباره‌ وضعیت آن‌ها به نتیجه نرسیده است.

چهار کارشناس سازمان ملل شامل گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره وضعیت مدافعان حقوق بشر؛ گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره خشونت علیه زنان؛ گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره آزادی بیان و عقیده و گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره شکنجه و رفتارهای بی‌رحمانه و غیرانسانی سه‌شنبه ۲۰ مارس / ۲۹ اسفند با انتشار بیانیه‌ای، خواستار آزادی فوری آتنا دائمی و گلرخ ایرایی شدند و در مورد گزارش‌هایی که خبر از ضرب و شتم آنها در بازداشت می‌دهد ابراز نگرانی عمیق کردند.

این چهار کارشناس سازمان ملل نوشته‌‌اند که آنها تلاش کرده‌اند با مقامات ایران درباره‌ی وضعیت آتنا دائمی و گلرخ دائمی گفت‌وگو کنند اما این تلاش‌ها به نتیجه نرسیده است. آنها یادآور شده‌اند که پرونده‌های آتنا دائمی و گلرخ ایرایی نمونه‌هایی هستند از رویه‌ی ادامه‌دار آزار و اذیت، ارعاب و حبس کسانی که در دفاع از حقوق بشر و حمایت از زندانیان عقیدتی در ایران فعالیت می‌کنند.

هفته گذشته پی‌یر آنتونیو پانزری، دبیر کمیته حقوق بشر پارلمان اروپا هم در مورد ضرب و شتم و حبس ناعادلانه آتنا دائمی و گلرخ ایرایی بیانیه‌ای منتشر کرد و خواستار آزادی این دو مدافع حقوق بشر، دسترسی آن‌ها به مراقبت‌های پزشکی و بهبود شرایط اسفناک زندان شهر ری شد.

سازمان عفو بین‌الملل نیز پیش از این با انتشار بیانیه‌ای نسبت به «برخورد هولناک» با گلرخ ابراهیمی ایرایی و آتنا دائمی ابراز نگرانی کرده بود.

این زندانیان سیاسی چهارم بهمن، پس از ضرب و شتم شدید از زندان اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شدند.

آتنا دائمی که به اتهام «تبلیغ علیه نظام، توهین به مقدسات و توهین به رهبر ایران» به هفت سال زندان محکوم شده، از آذر ماه سال گذشته محکومیت خود را می‌گذراند.

گلرخ ابراهیمی ایرایی، همسر آرش صادقی که او هم در حبس به سر می‌برد نیز به دلیل نوشتن داستانی کوتاه علیه سنگسار که در دفترچه شخصی‌اش نوشته و آن را منتشر هم نکرده‌، بازداشت و با اتهام توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام محاکمه و به شش سال حبس محکوم شده است.

آمار دقیقی از تعداد معتادان در ایران اعلام نمی‌شود، رئیس سازمان بهزیستی اما می‌گوید: سن مصرف مواد مخدر کاهش یافته است.

محسن بندپی رئیس سازمان بهزیستی ایران گفته است: تریاک و گل در صدر مواد مخدر مصرفی در ایران قرار دارند.

او دوشنبه ۲۸ اسفند  شیوع مصرف تریاک را ۵۳ درصد و گل را ۱۲ درصد اعلام کرد.

به گفته بندپی شیشه و هروئین به ترتیب با هشت و هفت درصد دیگر مواد مخدر پرمصرف در ایران به شمار می‌روند.

مصرف ماری‌جوانا یا گل طی سال‌های گذشته در ایران شیوع یافته است. مسئولان آموزش و پرورش در باره شیوع گل در میان دانش‌اموزان هشدار داده‌اند اما آماری از تعداد دانش آموزان مصرف کننده مواد مخدر ارائه نکرده‌اند.

بندپی هم بدون بیان جزئیات تنها به این نکته بسنده کرد که طی چند سال اخیر سن مصرف مواد مخدر پائین آمده و به افراد ۱۹ تا ۲۵ سال هم رسیده است.

برپایه گزارش منابع رسمی شمار معتادان در ایران ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار تا سه میلیون تن است. کارشناسان مستقل اما آمار معتادان را «بسیار بیشتر» ار ارقام اعلام شده می‌دانند و از افزایش مصرف مواد مخدر توسط زنان در ایران خبر می‌دهند

در همین رابطه حمید صرامی مدیرکل دفتر تحقیقات و آموزش ستاد مبارزه با مواد مخدر ایران ۱۳ بهمن امسال شیوع مصرف مواد مخدر را «نگران‌ کننده» دانست.

او گفته بود که ۳۳ درصد مصرف کنندگان مواد مخدر در ایران زنان هستند. به گفته صرامی هر ساله ۷۵۰۰ نوزاد معتاد در ایران متولد می‌شود.

بازار میوه‌ی قزل‌قلعه پیرمردی را می‌بینم که چند دانه گوجه فرنگی وارفته و چندتا خیار دور ریخته شده را از زیر بار بیرون می‌کشد. او برای خرید و به امید تخفیف، خیار و گوجه فرنگی را به دست فروشنده می‌سپارد. به یاد می‌آورم که امیرآباد زمانی منطقه‌ی اعیان‌نشین تهران به حساب می‌آمد ولی اکنون همان ساکنان دیروزی را که دیگر پیر شده‌اند، محترمانه به گدایی می‌کشانند. همچنان که اینک همین سرهنگ‌ها و مدیر کل‌های دیروزی در سن بازنشستگی آرزوی خوردن چند دانه خیار و گوجه‌ی فرنگی گندیده به دلشان مانده است. حکایت زندگی این بازنشستگان حکایت زندگی همان‌هایی است که زمانی بر کرسی قدرت تکیه داشتند ولی امروز روزگارشان از گذران بی‌خانمان‌های شهری چیز کم نمی‌آورد.

ژنده پوشان یا بی‌خانمان‌های شهری تهران، گذرانی فلاکت‌بارتر از این را پشت سر می‌گذارند. چون از شهروندان تهرانی کم نیستند افرادی که با اشتیاق کامل به فان‌های زباله یورش می‌برند تا غذای روزانه‌ی خود را در آن بجویند. آن‌وقت نایلکس‌های انباشته از زباله زیر و رو می‌شوند تا شاید غذای دورریخته شده‌ای از میان آن‌ها بتواند نیاز جوینده‌ی خود را برآورد. دورریخته‌ها را از نایلکسی به نایلکس دیگر می‌ریزند و پس از آن، همه را با خود به همراه می‌برند.

اما آن‌ها که حرفه‌ای‌تر عمل می‌کنند بیش از دیگران به فوت و فن کار آشنایی دارند. چون خوب فهمیده‌اند که برای دستیابی به غذای مناسب هرگز نباید از فان‌‌های نزدیک هتل‌ و چلوکبابی‌ غافل بمانند. با همین رویکرد به حتم تازگیِ غذا بیش‌تر حال‌شان را جا می‌آورد. ابتدا نمونه‌ای از آن را همان‌جا کنار فان خیابان به حلق‌شان فرو می‌ریزند تا سپس مابقی یافته‌هایشان را از زباله‌ی شهری، درون نایلکس و ظرفی یک بار مصرف گرد آورند. این غذای گردآوری شده در نهایت راهیِ جایی می‌شود که عده‌ای دیگر انتظارش را می‌کشند.

برای دسترسی به میوه نیز همین راه ابتکاری را ادامه می‌دهند. چون میوه‌های دورریخته را نیز در فان‌های زباله‌ی نزدیک میوه‌فروشی به‌تر می‌توان ردیابی کرد. از خیار و گوجه فرنگی گرفته تا سیب و پرتقال و موز همه و همه در فان‌های نزدیک مغازه‌ی تره‌بارفروشی پیدایشان می‌شود. بدون تردید میوه‌هایی که به دلیل گرانی هرگز به فروش نمی‌رسند، پس از گندیدگی کامل سرآخر در همین فان‌ها تلنبار می‌گردند.

اما فان‌های زباله تنها نیاز غذای روزانه‌ی عده‌ای گرسنه و نیمه‌گرسنه را برنمی‌آورد. بل‌که در همین زباله‌های شهری عده‌ای هم به لباس و کفش مناسب دست می‌یابند. جدای از این در فان‌ها، دستیابی به لوازم آشپزی و وسایل تزیینی خانه چندان مشکل نخواهد بود. خلاصه‌‌ی کلام در فان‌های کنار خیابان می‌توان به نمونه‌هایی از موکت، قفسه، کمد، میز و صندلی هم دست یافت. این اجناس اگر در زندگی شخصی به کار بی‌خانمان‌ها نیاید، می‌توانند همه را به فروش برسانند.

در پیاده‌روی مناطق بیست و دوگانه‌ی تهران چیزی حدود هفتاد و پنج هزار فان زباله‌ی روباز جانمایی شده‌اند. تفکیک زباله در تهران انجام نمی‌شود و مدیران شهری آنجا که از تفکیک سخن می‌گویند بیش‌تر به ابعاد تبلیغی آن می‌اندیشند. با این رویکرد زباله‌های تر و خشک از مبدأ تولید آن بدون استثنا در کنار هم قرار می‌گیرند تا شهرداری نسبت به انتقال آن اقدام به عمل آورد. زباله‌های داخل فان در طول روز در معرض تابش آفتاب قرار می‌گیرد و شیرابه‌ی آن تمامی فضای اطراف خود را در بر می‌گیرد. ضمن آنکه در شست و شوی فان‌ها همواره سهل‌انگاری صورت می‌پذیرد. آلودگی فان‌ها چهره‌ی زشت و نازیبای خود را برای رهگذران به تماشا می‌گذارد. فان‌های زباله به طبع در تولید مثل حشرات و سوسک نقش می‌آفریند.

تازه رسم بر آن است که گربه‌های ولگرد نیز غذای روزانه‌ی خود را از درون همین فان‌ها بجویند. هرچند کف فان‌های زباله سوراخ‌هایی به قطر ده سانتی‌متر تعبیه نموده‌اند تا شست و شوی آن‌ها ممکن گردد ولی از همین سوراخ‌، موش‌‌ها به درون فان راه می‌یابند. از این گذشته کلاغ‌ها نیز جهت تأمین غذای روزانه‌ی خویش به زباله‌های درون فان چشم دوخته‌اند. به واقع مخزن‌های زباله نه تنها غذای روزانه‌ی بسیاری از بی‌خانمان‌ها شهری تهران را تأمین می‌کنند بل‌که حیوانات شهر و پرندگان و حشرات موذی نیز زندگی و گذران خود را به زباله‌ها وابسته می‌بینند. اما آلودگی غذاهای دور ریخته شده در فان، هرگز حساسیت مدیران شهری را برنمی‌انگیزد. انگار این وضع را فرجه و فرصتی می‌بینند تا همگی نیازشان را از آن بجویند.

کودک در جست‌وجوی چیزی برای خوردن، تکه لباسی برای پوشیدن

در طول روز دیده می‌شود که عده‌ای ضمن تفکیک زباله‌های خشک، قسمتی از آن‌ها را با خودشان می‌برند. این‌ها نیروی پیمانکار شهرداری شمرده می‌شوند. پیمانکاران کودکان را به کار می‌گمارند تا ضمن جست و جو در فان به مواد مورد نظر خویش دست یابند. در این فرآیند کاغذ و کارتن، شیشه و بطری و خلاصه نایلکس و مواد پلاستیکی را 

جهت بازیافت گرد می‌آورند. کودکان مواد گردآوری شده را به پیمانکاران خود کیلویی می‌فروشند. پیمانکار حتا شرایطی فراهم می‌بیند که کودکان بتوانند شب خود را نیز در محل دپوی زباله به سر آورند. موضوعی که به حتم اشتیاق این کودکان بی‌خانمان را در بر خواهد داشت. در مراکز دپوی زباله برای کودکان موش و سوسک و مگس پدیده‌های عادی شمرده می‌شود. حتا این کودکان به بوی تعفن زباله گردن نهاده‌اند. اصلاح‌طلبان شهرداری تهران هرگز بنا ندارند که در مدیریت خود بر این آسیب‌های غیر انسانی و نامردمی فایق آیند.

کودکان در فرآیند تفکیک زباله به منظور تسهیل‌گری در کار خویش به درون فان هم پا می‌گذارند و آن وقت مواد مورد نظر خود را از حجم زباله‌های تر و خشک مخزن بیرون می‌کشند. انگار در جهان چیزی به نام آلودگی وجود ندارد. رهگذران تهرانی به صحنه‌هایی از این دست عادت نموده‌اند. تمامی این‌ها در تهران عرف و سنت کار کودکان را با خود به همراه دارد.

جدای از پیمانکاران شهرداری گروه‌های دیگری هم هستند که مستقل از شهرداری به تفکیک و بازیافت زباله‌های شهری اشتیاق نشان می‌دهند. آنان هم با استفاده از نیروی کار کودکان بی‌خانمان، تفکیک زباله را دنبال می‌کنند. زباله‌های تفکیک شده در نهایت به کارگاه‌های رسمی یا غیر رسمی حاشیه‌ی شهر انتقال می‌یابند و در تولید مواد جدید به کار گرفته می‌شوند. مدیران شهرداری، این گروه از افراد را “دزد زباله” نام نهاده‌اند و اصرار دارند که از ادامه‌ی کارشان جلوگیری به عمل آورند. چنانکه هر دو گروه در نزاع‌های دسته‌جمعی خود از کودکان کارگر سود می‌برند. عوارض و تبعات خشونت‌بار این نزاع‌ها هم در نهایت به پای خود کودکان نوشته می‌شود.

جمهوری اسلامی بر باوری پای می‌فشارد که گویا می‌توان مشکلات و آسیب‌های اجتماعی را ضمن سودجویی از پند و موعظه حل و فصل نمود. به همین منظور بیش از سه هزار مسجد و شش هزار حسینیه در تهران بزرگ جانمایی شده‌اند. در همه‌ی آن‌ها از بام تا شام ده‌هزار نفر روحانی و مداح به موعظه‌ و روضه‌خوانی برای مخاطبان خویش اشتغال دارند. قرار است با همین موعظه‌ها عده‌ای زندگانی فردی “علی” را برای درمان دردهای جامعه الگو بگذارند. با این رویکرد اندیشه‌ی بی‌پشتوانه‌ای تبلیغ می‌شود که گویا مؤمنان همانند علی از قوت و غذای روزانه‌ی خویش برای سیرکردن کودکان یتیم و “زنان بی‌سرپرست” استفاده می‌کنند. اما این موضوع تعارفی خودمانی بیش نیست و آموزه‌های بی‌پشتوانه‌ای از این دست هرگز به عمل در نمی‌آید.

جدای از این نهادهای حکومتی ضمن رویکردی بورژوامآبانه خیریه‌هایی را نیز سامان بخشیده‌اند. خیریه‌هایی که در واقع قانون جمهوری اسلامی را پناه می‌گیرند تا از پرداخت مالیات‌های دولتی معاف باقی بمانند. اما خیریه‌ها نیز هریک سر خویش دارند و در تاراج سرمایه‌های جامعه از دولت چیزی کم نمی‌آورند. چنانکه با راه انداختن صندوق‌های قرض‌الحسنه خیلی راحت سرمایه‌ی مردم را به تاراج می‌برند. این گروه از صندوق‌ها چه‌بسا نام و عنوان قدیس‌های شیعه را به همراه دارند تا تبلیغ این نام‌ها بتواند اعتماد توده‌های عادی مردم را برایشان تضمین کند.

در چنین فضایی است که فان‌های شهری کانونی برای گذران مردم قرار می‌گیرد. چون دولت جمهوری اسلامی از برآوردن نیاز همگانی شهروندان خود جا می‌ماند و مردم را به سراغ هم می‌فرستد تا بر بستر اخلاق ناکارآمد دینی، وظیفه‌ی او را به انجام برسانند. قرار است با همین سازوکارهای اخلاقی فقر و تنگدستی نیز برای همیشه حضورش را در جامعه به فراموشی بسپارد.

Naser Makarem Shirazi one of the Shia Leader in Iran has 15,856,200,000 Dollar on his bank account

while recently one of Iran city which had ab earthquake and thousands dead and people have no home and so poor but it sounds like in Iranian leaders account is other news

ناصر مکارم شیرازی،‌ یکی از مراجع تقلید شیعیان در قم این موضوع را که یک سپرده‌ ۶۰۰ میلیارد تومانی در یک حساب بانکی در کرج دارد، تکذیب کرد.

این مرجع تقلید نزدیک به حکومت ایران شنبه ۲۶ اسفند در درس خارج فقه خود گفت:‌

«این روزها شاهد هستیم مسئله زشتی در فضای مجازی منتشر کرده‌اند و هر روز دروغی درست می‌کنند، این بار آمده‌اند سند هم برایش درست کرده‌اند که فلان فرد در حسابش در کرج ۶۰۰ میلیارد تومان پول دارد و بر روی آن هم مهر زده‌اند.»

چند روز پیش تصویری از یک شماره حساب به نام مکارم شیرازی منتشر شد که موجودی حساب او را ۵۹۴ میلیارد تومان نشان می‌داد.

یک جستجوی ساده اینترنتی در وب‌سایت بانک ملی نشان می‌دهد که شماره حساب ذکرشده در این تصویر در واقع متعلق به ناصر مکارم شیرازی است. مبلغ سپرده در آن اما از این طریق قابل تشخیص نیست.

شماره‌حساب مندرج در تصویر پخش‌شده در فضای مجازی به واقع حساب مکارم است

ناصر مکارم شیرازی یکی از محافظه‌کارترین مراجع تقلید شیعه و نزدیک به حکومت است. او از طرفداران سرسخت تفکیک جنسیتی و اسلامی‌سازی‌ در دانشگاه‌های ایران است، هولوکاست را انکار می‌کند و با ورود زنان به ورزشگاه‌ها نیز مخالف است. او آبان‌ماه نیز گفته بود که دولت باید برای قم بودجه مخصوص تعیین کند و دیگر شهرها نیز حق اعتراض ندارند.

مکارم شیرازی پیش از این نیز به فساد مالی متهم شده بود.

محمود صادقی ابتدا یکی از افراد فهرست بدهکاران عمده بانکی ــ که آذرماه در توئیتر منتشر کرد ــ به نام سامان مدلل را وابسته بیت آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی، از مراجع دینی دانسته بود اما بعد آن را تکذیب کرد.

• → صفحه بعد